ระบบการดูแลสุขภาพของประเทศไทย ซึ่งได้รับการยอมรับในระดับสูงในด้านคุณภาพและมาตรฐานการดูแลสุขภาพ ต้องเผชิญกับแรงกดดันอย่างหนักในช่วงการระบาดของโรค COVID-19 การระบาดครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทดสอบความสามารถของประเทศไทยในการรับมือกับจำนวนผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้น แต่ยังเผยให้เห็นช่องโหว่ในโครงสร้างพื้นฐานของระบบการดูแลสุขภาพที่ประเทศนี้มี
ในช่วงเริ่มต้นของการระบาด ประเทศไทยได้รับการชื่นชมจากทั่วโลกในเรื่องการเตรียมตัวที่ดี รวมถึงการทดสอบ การติดตามผู้สัมผัส และการกักกันที่รวดเร็วซึ่งช่วยชะลอการแพร่ระบาดในระยะแรก อย่างไรก็ตาม เมื่อจำนวนผู้ป่วย COVID-19 เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ความสามารถของโรงพยาบาลในการรองรับผู้ป่วยก็เริ่มถูกทดสอบ โรงพยาบาลหลายแห่ง โดยเฉพาะในกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นเมืองที่มีการแพร่ระบาดมากที่สุด ได้รับความกดดันจากจำนวนผู้ป่วยที่สูง
หนึ่งในปัญหาหลักที่เกิดขึ้นคือการขาดแคลนเตียงใน ICU และอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่สำคัญเมื่อผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงเพิ่มขึ้น โรงพยาบาลในเมืองใหญ่ๆ ต้องรับมือกับจำนวนผู้ป่วยที่เกินขีดความสามารถของระบบ
รัฐบาลไทยได้ตอบสนองโดยการสร้างโรงพยาบาลสนามและขยายขีดความสามารถของโรงพยาบาลที่มีอยู่ แต่การขาดแคลนอุปกรณ์ทางการแพทย์ยังคงเป็นปัญหาหลัก การพึ่งพาระบบสาธารณสุขที่มีความเข้มแข็งจากรัฐบาลเป็นจุดแข็ง แต่เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ในระดับนี้ ระบบสุขภาพก็ต้องได้รับการเสริมสร้างเพื่อตอบสนองต่อเหตุการณ์ฉุกเฉินในอนาคต
การตอบสนองทางนโยบายและการดูแลสุขภาพจิตของบุคลากรทางการแพทย์เป็นอีกหนึ่งประเด็นที่ต้องได้รับความสนใจอย่างเร่งด่วน ระบบการดูแลสุขภาพต้องลงทุนเพิ่มเพื่อเสริมสร้างความสามารถและเตรียมพร้อมสำหรับการรับมือกับการระบาดในอนาคต
